Mind

                

                                                                       Written by Bhanuchandara 

 

మనసు ...ఓ అద్భుతము.   

మనసు మనలోని కోరికలకు రెక్కలు తొడిగి మనల్ని  ఆకాశయానం లో విహరింపచేస్తుంది.

మేఘాలపై  ఉరేగిస్తుంది. అందని  ద్రాక్షలా ఊరిస్తుంది.

పసిపిల్లాడిలా మారం చేస్తుంది...మనలోని భావుకతకు పరిమళమద్ది పరవశిస్తుంది...మనలోని భయాందోళనల నిశిలో కనబడకుండా దాక్కుంటుంది. 

మనలోని దైవ భక్తికి ..శక్తి ని మిళితం చేసి దేవుడిని చేస్తుంది. 

మనలోని ఊహలకు ఊపిరులద్ది నవ ప్రపంచాన్ని నిర్మిస్తుంది.

మనలోని దుష్టత్వానికి దుర్మార్గం పెనవేసి అమాయకులను ఊచకోత కొస్తుంది.

అసలు ఒక్కటేమిటి  రౌద్రమవుతుంది...జాలీగా మారుతుంది....చిరునవ్వవుతుంది ...ఏడుపవుతుంది....దుఃఖమవుతుంది.... ...ఆనందమవుతుంది...మంచవుతుంది.. చెడ్డవుతుంది....న్యాయమవుతుంది.....అన్యాయమవుతుంది..అనుమానమవుతుంది..అభిమానమై ప్రాణాలు తీస్తుంది.

పట్టుదలై మెట్టు దిగనంటుంది.....దిగులుగా మారి కృంగదీస్తుంది ...నమ్మకమై విజయతీరాలకు చేరవేస్తుంది...ధర్మమవుతుంది..అధర్మమవుతుంది.  ఇలా చెప్పుకుంటూ పొతే...... పరిపరివిధాల మనకు గోచరిస్తు...మనల్ని నడిపిస్తూ ఆడిస్తుంది.

ఏతావాతా చెప్పేదేమిటంటే మనసుకు  కళ్లెం వేయకపోతే మనల్ని బ్రేక్ డాన్స్ వేయిస్తుంది.  సో ..మనసు చేసే మాయలో పడకండి ఎరుకతో ఉండండి.

Thoughts

 

                                                        Written by BhaanuChandara 

ఆలోచన..అది మంచిదా! చెడ్డదా! అన్నది మనకనవసరం.

 

దానితోపాటే మనం ప్రయాణిస్తాం.

 

ఆ ఆలోచనతో ఆనందంలో మునుగుతాం..ఆవేదనకు గురవుతాం...భావుకతతో పూల పరిమళమై తేలిపోతాం...భాదతో బరువుగా మారిపోతాం.....ఆశతో గగనానికి నిచ్చెన వేస్తాం...నిరాశతో నిర్వికారంగా మారిపోతాం.

 

మన మనసుని ఆవిష్కరిస్తూ...లోలోపల పార్శ్వాలను మనకు తెలియకుండానే  మనకు తెలియచెప్తుంది.

 

మనిషి యొక్క స్ట్రెంగ్త్ ఈ ఆలోచనే....ఈ లోచనాలు తగిలించుకునే మనం ప్రయాణిస్తాం.

 

మన చుట్టు ఉన్న వ్యక్తుల ప్రభావం వల్లనైతేనేమీ ...పరిసరాల ప్రభావం నైతేనేమి మనం ఓ విధమైన నైరాశ్యములో కూరుకుపోతుంటాం.

 

ఎల్లప్పుడు కాకపోవచ్చు...అప్పటివరకు సంతోషముతో ఉన్న మనం ఒక్కసారిగా  ఊపిరాడక గిలగిలా కొట్టుకుంటాం.  

 

ఎందుకని మీరెప్పుడైనా ఆలోచించారా? లోపం ఎక్కడుందో గమనించారా! ఇక్కడ మన మీద మనకున్న విశ్వాసాన్ని పాతిపెట్టేసి ఎదుటివారి మాటలో అడుగులేస్తాం

 

వివరముగా చెప్పాలంటే,  మనం మన కన్నా ఎదుటి వ్యక్తి మాటలకూ ...చేతలకు ఎక్కువ విలువ ఇస్తూ మనల్ని మనం కించ పరుచుకుంటూ దుఃఖంలో జీవిస్తున్నాం. సందేహముతో సదా దోబూచులాడుతున్నాం.

 

ఈ ఆలోచన ఆత్మన్యూనతా భావాన్ని రగిలిస్తూ చుట్టూ ఉన్నవారిని కాల్చేస్తుంది. 

ఈ ఆలోచన ఆనాగరికతకు నాంది పలుకుతూ అన్యాయముగా వ్యవహరిస్తోంది.     

ఈ ఆలోచన సంస్కారాన్ని కోల్పోయి  అనాగరికమవుతుంది.

ఈ ఆలోచన ఒంటరిని చేసి ...శక్తి హీనుడ్ని చేస్తుంది.

 

అదే ఆలోచన బలమై ..ప్రతి ఒక్కరికి అండగా మారుతుంది

అదే ఆలోచన విశ్వాసమై చుట్టూ ఉన్న జనానికి నమ్మకమవుతుంది.  

అదే ఆలోచన సంస్కారపు మమకారాల నెలవవుతుంది.

అదే ఆలోచన ప్రతి ఒక్కరి బాగు కొరకు  బావి తరాల మదిలో స్థానం కల్పిస్తుంది.

 

 

ఏతావాతా చెప్పేదేమిటంటే ఓ మంచి ఆలోచన మనలో అనంత శక్తిని ప్రసాదిస్తూ.. అంతులేని ఐశ్వర్యపు ప్రదాత అవుతుంది.       

  

దుఃఖమనే భావన నదిని దాటి అనందమనే ప్రపంచములో విహరించండి.

 

ఉన్నది ఒకటే జీవితం..అందమైన ఈ జీవితానికి దుఃఖమనే ఆల్కహాల్ పోసి పాడు చేయకండి.

మీరు సంతోషముగా ఉంటూ మీ సంతోషాన్ని తోటివారికి పంచండి.

ఈ సంతోషం మీకు నూరేళ్ళ ఆయుష్షును ప్రసాదిస్తుంది

Responsibility

 

                                           Written  by  Bhanuchandara

చదువుకోపోతే అమ్మానాన్నలు కొడతారేమో..తిడతారేమో అనుకుంటూ మొక్కుబడిగా..భయముగా చదివే వాళ్ళం...ఎవరైతే భాద్యతగా చదివారో వాళ్ళు గొప్ప వాళ్ళు అయ్యారు.

అలానే మనం చేసే పని కూడా పక్క వాళ్ళ మెప్పుదల aకోసమో..లేక పని చేస్తే డబ్బులు వస్తాయనే ఆలోచనతో  పని  చేస్తే మన భవిష్యత్తు కూడా జీతం వరకే ఉండిపోతుంది.

ప్రధానముగా ఇక్కడ నేను మనలోని భాద్యతను...భాద్యత యొక్క భద్రతను తెలియచేస్తున్నాను.       

మనకు భాద్యత తో ఉన్నామా! లేక భయము(మొక్కుబడి) తో  ఉన్నామా! ఇది తెలుసుకోవాలంటే మన గురించి మనం తెలుసుకోవాలి.

మనం ఒక పని వేరే వాళ్ళ గురించి చేస్తే అది మొక్కుబడి లేక భయముతో కూడిన "తప్పనిసరి పని"  అయ్యుంటుంది. అది మన ఇష్టపూర్తిగా చేస్తే అది భాద్యత

అంటే ఇక్కడ ప్రతి మనిషికి కావాల్సింది భాద్యత. ఈ భాద్యత అనేది ఎవరు చెప్పేది 

కాదు...ఎవరు చెప్పిన వచ్చేది కాదు..మనంతట మనం అలవర్చుకోవాల్సిన గుణం.

ఇక్కడ భాద్యత తో కూడిన మన భాద్యత మనల్ని గొప్పవారిని చేస్తుంది.

ఇంకా గొప్పగా చెప్పాలంటే మనల్ని సృష్టికర్తల్ని చేస్తుంది...సంపూర్ణముగా  చెప్పాలంటే మనల్ని ఐశ్వర్యవంతులుగా తీర్చిదిద్దుతుంది.

అమ్మానాన్నలకోసం చదివి ..అమ్మానాన్నల (ఏదో కష్టపడాలి కాబట్టి)   కోసం జాబ్ చేసి..అమ్మానాన్నల (నలుగురి మెప్పు)  కోసం పెండ్లి చేసుకుని..అమ్మానాన్నల (గొప్పతనం)  కోసం పిల్లల్ని కనీ బ్రతికేస్తున్నాం.

 

మనకు లా గురించి తెలియదు. కానీ లా లోని లోతుపాతుల్ని ఎత్తి చూపుతాం...దేశ ప్రధాని చేసే పనుల్లో తప్పొప్పుల్ని చూపిస్తాం . అమెరికా..రష్యా గురించి మాట్లాడుతాం.. చైనా చేసే దుర్మార్గం గురించి పుంఖానుపుంఖాలుగా ప్రవచిస్తాం.

 

మనం మాత్రం ఎక్కడ వేసిన గొంగళి అక్కడే అన్నట్లు మనల్ని మనం ఆత్మవంచన చేసుకుంటూ సొల్లుకబుర్లతో...వేరే వాడి సొల్లుకబుర్లు వింటూ కాలం గడిపేస్తాం.

       

ఇక్కడ ఎక్కడ మన కోసం కానీ... ఆత్మ తృప్తి కానీ లేకుండా... వాళ్ళ మీద వీళ్ళ మీద మధ్య మధ్యలో ఉప్పూకారం చల్లుతూ..మంచి స్మెల్ రావటానికి మసాల వాడుతూ...అందర్నీ వాడేసుకుంటూ ..వేడి వేడి మాటలతో వేయించేస్తాం.

మనలో యెంత మంది భాద్యత గా ఉంటున్నారు...? ఒక పనిని యెంత మంది భాద్యత గా నిర్వహిస్తున్నారు...ఆలోచిస్తే ......?????????         

వీటికి ఆన్సర్స్ దొరికితే...మనమేమిటో మనకు తెలుస్తుంది...మన గమ్యం మనకు అవగతమవుతుంది.

లోక సమస్తాసుఖినోభవంతు

Bhanuchandara

Travelling to Immature to Mature

                                                                                              Written by Bhanu chandara

 

నేను ఒక్కడినే….నా చుట్టూ కాటుక లాంటి చీకటి. గట్టిగ కళ్ళు నులుముకుని తేరిపారచూశాను… ఏమి కనపడలేదు. 

    అంధకారంలో బిక్కు బిక్కుమంటూ..భయాన్ని పెనవేసుకున్న నేను. ఉన్నట్లుండి దూరముగా గుడ్లగూబ అరుపు.

                    మరోపక్క తోడేళ్ళ రణగొణ ధ్వనులు. వాటి మధ్యలో నా ఒళ్ళు జలదరిస్తుంటే అలానే అదిరే గుండెలతో చీకట్లో మెల్లగా అడుగులేస్తున్నాను. 

            ఎక్కడికి వెళ్లాలో తెలియదు…. ఎటు వెళుతున్నానో తెలియదు….. అయినా నడుస్తున్నాను. నడుస్తూ… 

నడుస్తూ కిందకు జారీ పడ్డాను. ఓ పక్క భయం. మరో ప్రక్క భయముతో కూడిన దుఃఖం తో గాడ్ అంటూ పెద్దగా అరిచాను.

ఎవరో ఎగతాళి చేస్తున్నట్లు...ఎవరెవరో నన్ను సుడిగుండములో ముంచిన అనుభూతి

అలాంటి అనుభవాల దుఃఖముతో నా శరీరం స్వేదంతో నిరశించిపోతుంటే…నిశ్శబ్దమనే శబ్దం నన్ను మరింత బయపెట్టేస్తుంటే, అదిరే గుండెలను అరచేతిలో పట్టుకుని అలానే కొంచెంసేపు ఉండిపోయాను. ఇంకో ప్రక్క వెళ్లక తప్పని పరిస్థితి.

కొంచెం.. కొంచెం ధైర్యాన్ని కూడగట్టుకుని అలానే పైకి లేచాను.  

ఎవరో సర్రున నన్ను తోసేసి మందుకు వెళ్తుంటే, గజ గజ మంటూ వణుకుతున్న నా శరీరాన్ని స్వాధీనములో తెచ్చుకుంటూ హూ అర్ యు? అని కోపముతో అరిచాననుకున్నాను. నోట్లో నుండి మాటే రాలేదన్న సంగతి కూడా గ్రహించలేకపోయాను.

ఎక్కడ నుండో ఊఉ  ఊఉ అంటూ భయంకరముగా మూల్గులు. అంతలోనే వికృతముగా నవ్వుతు నా చుట్టే ఎవరో గిర గిర  వేగముగా  తిరుగుతున్నట్లు......ఉ...ఉ ..హు? అని అరిచాను. అరిచాను అనుకున్న కీచుగొంతు తో పిలిచాను. ఎవరు పలకలేదు.

ఓ పక్క నుండి గజ్జలు గళ్ళు..గళ్లంటూ మోగుతుంటే నేను ప్లీజ్…ప్లీజ్ అంటు అభ్యర్దిస్తుంటే తెరలు తెరలు గా నవ్వు.. ఆ నవ్వు నా గుండెలో చేరి నాలో మరణమృదంగమై ధ్వనిస్తుంటే, చావుకు సిద్ధమై అన్నిటికి తెగించిన నేను, 

        నా అణువణువులో పేరుకుపోయిన భయాన్ని...బాధని బలవంతముగా వదిలించుకుని,….నాకు నేను ధైర్యమై…అనంత విశ్వాసముతో రొమ్ము విరుచుకుంటూ ఆనందమైన ప్రయాణానికి ఆది నేనంటూ నడక ప్రారంభించాను.

నడకతో మొదలైన నా ప్రయాణం పరుగుగా మారింది. ఆ పరుగులో నా కాలికి గాజుపెంకులు గుచ్చుకున్నాయి...పదునైన కత్తులు పొడుచుకున్నాయి. ఈ బాధలో నేను వదిలేసిన భయమనే దయ్యం మల్లి వచ్చి నన్ను ఆప్యాయముగా కౌగలించుకుంది.

ఆ ఆప్యాయతకు లొంగకుండా…సానుభూతి వసారాలో నిలబడకుండా, నా ప్రశ్నకు నేనే సమాధానమై, మహదానందముతో దూరముగా మిణుకు మిణుకుమంటూ వెలుగుతున్న, నాకు ఆదర్శమైన వెలుతురు వైపు…..వెలుగుతూ పరుగెత్తాను. 

            ఆ చిన్న వెలుగు క్రమేణా పెరుగుతూ....నన్ను మరింత అందముగా ..సర్వాంగసుందరంగా తీర్చిదిద్దటమే కాదు.. నన్ను పరిపూర్ణ మానవుడిగా తీర్చిదిద్దింది..నన్ను...నా ఉనికిని విశ్వానికి చాటి చెప్పింది.

                                                నేను ప్రపంచానికి వెలిగే ధ్రువతార ను.

                                                        

                                                        నేనీ సకల మానవాళికి ఆదర్శాన్ని

BHANUCHANDARA

relation to Nature

    

                                                                  Written by Bhanuchandara                                                                                         

 మానవుడికి ప్రకృతికి అవినాభావ సంబంధముంది.

ప్రక్రుతి మనకు సూచనలు..సలహాలు ఇస్తున్న పట్టించుకోము....ఎందుకంటే "ఐయామ్ గ్రేట్" అనుకుంటూ కాలరు ఎగరేస్తాం.

మారిన జీవనశైలిలో తనకంటూ ఓ స్టైల్ ఏర్పరుచుకునే క్రమములో మనిషి ఎంతో వత్తిడికి  గురవుతూ పడుతూ..లేస్తూ సాగించే ఈ ప్రయాణంలో మనిషి ఒంటరితనాన్ని అనుభవిస్తూ     ఆనందమో..విషాదమో అర్థంకాని ప్రయాణంలో నడుస్తున్నాడు. 

                

ఎనర్జిటిక్ అల్గోరిథం ప్రకారం ఒక విషయాన్ని పదే పదే ఆలోచించిన లేక మనం ఒక పనిపై మక్కువ తో  మనసా వాచా కర్మణా చేస్తున్న ఈ విశాల విశ్వం మన ఆలోచనలకూ..భావాలకు తగ్గట్లే చుట్టుపక్కల వాతావరణాన్ని మనకనుకూలముగా  సిద్ధం చేస్తుంది.  

ఒక చదువుకునే విద్యార్ధి స్కూల్ లో టీచర్ చెప్పింది విని వచ్చి పరీక్షలకు ముందు ఒకసారి బుక్ తిరగేస్తే ఆ కుర్రోడికి ఫస్ట్ క్లాస్ మార్క్స్ వస్తాయి. అంటే ఇక్కడ ఈ కుర్రోడు తన మైండ్ ని పాజిటివ్ గా ట్రైన్ చేసుకోవడం వల్ల అతనికి ఫస్ట్ క్లాస్ మార్క్స్ వస్తున్నాయి.

అదే ఇంకో కుర్రోడు సేమ్ టీచర్ చెప్పింది విని రేయింబవళ్లు కస్టపడి చదివిన ఆ కుర్రోడికి ఫస్ట్ క్లాస్ మార్క్స్ రావటం వెనుక ఉన్న రహస్యం ఇదే యూనివర్స్ లా.  

అంటే ఇక్కడ ఈ ఇద్దరి మైండ్ సెట్ వేరు..వేరు. ఒకరు తను ఒక్కసారి చదివితే అన్ని వచేస్తాయనుకున్నారు..ఇంకొకరు తను కష్టపడాలని..కష్టపడితినే మార్క్స్ వస్తాయని ఫీల్ అయ్యాడు.

వీరి ఆలోచనలకు తగ్గట్లే వీళ్ళ బ్రెయిన్ లోని  ఏనర్జిటిక్ అల్గోరిథం వీళ్ళను ట్రైన్ చేసింది.

                    

అంటే… పైకి రాయీ విసిరితే రాయీ వచ్చి మన మొహానికి తగులుతుంది..పూలు విసిరితే పూలు వచ్చి మనపై పడతాయి. మనం మంచిని కోరుకుంటే మనకు అంత మంచి జరుగుతుంది...చెడుని కోరుకుంటే మనకు అంత చెడు జరుగుతుంది.

అంటే మనం తీవ్రమైన ద్వేషముతో ఉంటె చుట్టుపక్కల మనల్ని ద్వేషించే వాళ్ళు  మన చుట్టుపక్కల ఎక్కువ మంది ఉంటారు...అదే మనం అభిమానంతో..ఆప్యాయతతో మాట్లాడితే మనల్ని ప్రేమించేవాళ్ళు..అభిమానించేవాళ్ళు ఎక్కువ మంది ఉంటారు.

అంటే "Entire  Universe  against  you  (or)  Entire  Universe  supports  you " This depends on our mindset. This is law of Universe Theory.

Entire enivornment  మన ఆలోచనలకూ తగ్గట్లే స్పందిస్తుంది.....మన ప్రతిబింబాన్ని అందరిలో చూపుతుంది.

    

మన బ్రెయిన్ లో ఉన్న hyotholams అనే gland .....peptides అనే ప్రోటీన్ ను (ఎమినో ఆసిడ్స్)  ప్రొడ్యూస్ చేస్తుంది. 

peptides అనే ప్రోటీన్ న్యూరో ట్రాన్స్మిటర్ లా పని చేస్తుంది. అంటే ఒక peptide కొన్ని ట్రిలియన్ సెల్స్ ప్రొడ్యూస్ కు కారణమవుతుంది.  

ఒక గంట సేపు మనం డిప్రెషన్ లో ఉండిపోతే peptide అనే ప్రోటీన్ ను  ఇరవై ట్రిలియన్ సెల్స్ నుండి ముప్పై  ట్రిలియన్ సెల్స్ వరకు డూప్లికేట్ని తయారు చేస్తుంది. అంటే మన బాడీ మొత్తాన్ని మనకు తెలియకుండా పూర్తిగా తన అధీనములో తీసుకుంటుంది. 

ఈ విధముగా... అంటే ఏదో అయిపోయిందని భావనతో సగం నీరసించి అనారోగ్యాలను కొని తెచ్చుకున్న వాళ్ళు చాల మంది తమ ఆరోగ్యాలను పాడుచేసుకుని,  జీవితాన్ని  అర్థాంతరంగా ముగించినవాళ్లు ఎంతో మంది ఉన్నారు.       

          

అంటే  మనం ఆనందముగా ఉంటె మన బాడీ మొత్తాన్ని ఆనందముగా ఉంచుతుంది. అదే డిప్రెషన్ ను  ఆశ్రయిస్తే మన టోటల్ బాడీ మొత్తం డిప్రెషన్ లో కూరుకుపోతుంది. టోటల్ బాడీ డిప్రెషన్ లోకి వెళ్ళటం వల్ల బాడీ లో ఉన్న బ్లడ్ స్ట్రీమ్ లోకి వెళ్లిపోతుంది..ఇది యెంత ప్రమాదకరమో ఒక సారి ఆలోచించండి  

ఎటువంటి పరిస్థితి ఎదురైనా మనం యెంత భాద ఉన్న డిప్రెషన్ ఉన్న మనం నెగటివ్ థాట్స్ దూరముగా ఉండాలి ...అప్పుడే మనం పదికాలాల పాటు ఆనందముగా ఉంటాం. 

మన థాట్స్ ని బట్టి చుట్టుపక్కల వాతావరణం మనకోసం వేచి ఉంటుంది.

మహారాజుల జీవిద్దామా..లేక బానిసల బతికేద్దామా.   

పౌలో అనే బ్రెజిల్ రచయిత ALCHEMSIT అనే బుక్ లో విశ్వం గురించిన ఎన్నో రహస్య విషయాలు తెలియపర్చాడు. వీలయితే చదవండి.  

లోకసమస్తాసుఖినోభవంతు

భాను చందర

HALLUCINOGENIC

 

                                                            Written by Bhanuchandara

నేను చీకటిలో నడుస్తున్నాను....

కాలికి ఏదో మెత్తగా తగిలింది...పాము పామంటూ గట్టిగ అరుస్తూ వెనక్కి దూకాను.

ఆలా వెనక్కి గెంతటం వళ్ళ అక్కడ ఉన్న రాయి  నా శరీరాన్ని గాయం చేసింది. 

    

నన్ను కరిచి ఉంటుందేమోనన్న భయముతో కాసేపు అలానే అరవకుండా మౌనముగా ఉండిపోయాను.

అది ఇంకా అక్కడే ఉంది....మినుకు మినుకు పురుగుల జ్వాలలో అది ఇంకా అక్కడనే తచ్చట్లాడుతుంది.      

నేను పెద్ద పండితుడ్ని......ఓ పక్క చెమట్లు..స్వేదముతో నిండిన వదనాన్ని చేతులతో తుడుచుకుంటూ ..భయ భయముగా  ..అదే పామో... అదే జాతిదో చూద్దామని నా దగ్గర ఉన్న బుక్ ఓపెన్ చేశాను. నా దగ్గర ఉన్న బుక్ లో దాని గురించిన సమాచారం లేదు.

ఆ బుక్ పక్కన పడేసి నా బాగ్ లో దాని గురించిన ఇన్ఫర్మేషన్ ఏమైనా ఉందేమోనని వెతుకుతున్నాను.

ఉహు...  ఏం దొరకలేదు.

ఓ పక్క క్షణ క్షణానికి  నాలో దడ రెట్టింపు అవుతుంది...కాళ్ళు చేతులు బిగుసుకుపోతున్నాయి. నోట్లో లాలాజలం స్రవిస్తుంది....ఇంకా నేను కొద్దీ క్షణాల్లో చచ్చిపోతున్నాను.

బహుశా ఇది కట్ల పాము అయుటుంది. అందుకే ఇంత తొందరగా నేను....    కళ్లు మూతలు పడుతున్నాయి.  

ఇంతలో ఉన్నట్లుండి ఎక్కడినుండో వెలుతురు వచ్చింది. బలవంతముగా కళ్ళు తెరిచాను.  ఆ వెలుతురూ లో దాన్ని చూడగా  అది తాడు.

ఒక్కసారిగా నవ్వాను.  ఆ నవ్వు  నాలోని సర్వ అవయవాలకు జీవం తెచ్చింది. ఆ జీవం నాలో క్రొంగొత్త శక్తిని ధారపోసింది. 

 

నా ఊహకు  ...నా మనసు యెంత బయపడింది. చావుకు సర్వస్య శరణాగతి అంటూ మోకరిల్లింది.         

 

తాడు ని చూసి పామనుకున్న నా పాండిత్యానికి నేను సిగ్గు పడ్డాను.

అలానే పాము కాటేస్తే దాని మందు కోసం ప్రయత్నించకుండా  అది ఏ పాము? అంటూ దాని గురించి తెలుసుకోవాలనుకొవటం అనవసరమైన జిజ్ఞాసా కాకా మరేమిటి? 

 ఆ క్షణం బయపడవచు ...కానీ ఆ భయానికి దాసోహం అవ్వాల్సిన పని లేదు. ఈ భయం తోటే లేని పోనీ రోగాలను తగిలించుకుంటున్నాం.        

అంటే ఈ కథ ఎందుకు చెప్పాల్సి వచ్చిందంటే సమస్యకు పరిష్కారం చూడకుండా ఎటో ఎటో ప్రయాణిస్తున్నాం. 

కరిచింది పామో తాడో తెలుసుకోకుండా భయమనే చీకట్లో మగ్గుతున్నం      

సమస్య ఉందొ లేదో తెలుసుకోండి .... నిజముగా సమస్య ఐతే దానికి  పరిష్కార మార్గం చూడండి. అనవసర విషయాల గురించి ఆలోచించకండి. 

    

అనవసర భయాలు మిమ్మల్ని నిలువునా పాతిపెట్టేస్తాయి.

సో భయాన్ని వీడండి..ఎరుకతో ఉండండి.

భాను చందర

EGO

            

                                                  Written By Bhanuchandara

 గోళీకాయలాటల్లో గోల గోల చేసి ..ఎదుటి వారిపై గొడవ గొడవ చేసిన మనిద్దరకి 

ఇప్పుడు నువెవ్వరో నాకు తెలియదు ..నేనెవరో నీకు తెలియదు

మూడు రెళ్లేంత అని మాస్టర్ అడిగిన ప్రశ్నకి నాతొ జవాబు చెప్పించి నన్ను శభాష్ అంటూ పొగడపూల దండ వేయించిన నువెవ్వరో నాకు తెలియదు..నేనెవరో నీకు తెలియదు        

పీచుమిఠాయి కోసం ఒకరి మూతి మరొకరం లొట్టలేసుకుంటూ చీకేసుకున్న మనిద్దరికీ

నువెవ్వరో నాకు తెలియదు ..నేనెవరో నీకు తెలియదు

కాలేజీలో పద్మిని కోసం జుట్టు జుట్టు పట్టుకుని ఒళ్ళు వాచేలా కొట్టుకున్న మనిద్దరికీ 

ఒకరంటే ఒకరికి తెలియదు..బహుశా మనిద్దరికీ చత్వారం వచ్చిందేమో!

మామ చీర్స్ అంటూ ఒకరి గ్లాస్ని మరొకరం కాలి చేసేసి మత్తులో ఒకరి ఒళ్ళో ఇంకొకరం జోగిన మనిద్దరికీ మత్తు ఇంకా దిగలేదేమో!

మీ ఇంటి కాకి మా ఇంటి మీద వాలటంలేదు..మా ఇంటి కాకి మీ ఇంటివైపు పోవటంలేదు      

కాకులే దారి తప్పాయో ...పుకారులే దారి తప్పించాయో మనిద్దరం దారి తప్పాము.

అల్లంత దూరాన నీ నీడకి నే వంగుతున్న...నా క్రీనీడలో నువ్వు క్రుంగుతూ నక్కి నక్కి   

నడుస్తున్న మనిద్దరం మొక్కై భూమిని చీల్చుకుంటూ ఎప్పటికి బయటకు వస్తామో!   

గుండెలోతుల్లో దాగిన కన్నీటి ఊటను తోడేస్తే ..ఏమైనా....

ఉహు....ఉపిరిలోన ఊపిరై...కన్నీళ్లు ఉప్పెనై  ఉప్పొంగి..ఎగిసిన ఎదలో 

నువ్వు నేను తల దాచుకుందాం....అహాల కోరలు పీకేసి ...

హాయిగా వేప చెట్టు నీడలో గత కాలపు స్మృతుల్ని నెమరేసుకుందాం.

మీ 

భాను చందర